அன்றும் இன்றும்..

அன்று:

கன்னத்தில் முத்தமிட்டு

கட்டியணைத்து

உச்சிதனை முகர்ந்து

உச்சந்தலையில் ஓதி 

சென்றுவா மகனே

”வென்றுவா மகனே”

என்றுதான் புகழந்த தாய்

அன்றுதான் கண்டோம்

இன்று:

“ஏழு மணியாச்சுடா

எழுந்து வா சனியனே”

கோபத்தில் வாயைக்

கொப்பளித்து

சாபத்தில் காலைச்

சாப்பாட்டை அளித்து

விரட்டியடிக்கும்

வீரத்தாய்(?) இன்று

அன்று:

தாய்பாடும் தாலாட்டும்

நோய்போகும் நல்மருந்தும்

வாய்பாடும் மனக்கணக்கும்

வாய்த்தது நமக்கு அன்று

இன்று:

தொடர்நாடகம் தருகின்ற

தொல்லைக் காட்சியும்

பக்கவிளைவுகளின்

பக்கமே இழுக்கும் மருந்தும்

கணிதப்பொறி,கைப்பேசி,

கணினிகளால் மனக்கணக்கும்

வாய்பாடும் வாயைவிட்டும்

போய்விட்ட கொடுமைகள்

அன்று:

”தமிழுக்கும் அமுதென்று பேர்” என்று

தமிழாய் தமிழுக்காய்த்

தாழாது உழைத்தனர் எத்துணைப் பேர்!

இன்று:

கொலைவெறிடி” சத்தம்

கொலை செய்யும் தமிழை நித்தம்

நிலை மாறியதே மிச்சம்

நிலைத்திடுமோ இதுவென அச்சம்

அன்று:

“பர்கத்” என்ற சொல்லின் விளக்கம்

படிக்காமல் நடைமுறை விளக்கும்

சொர்க்கத்தின் காற்று வீசும்

“சுப்ஹூ” தொழுதவர் வீடும்

இன்று:

பணப்புழக்கம் அதிகமாய் இருந்தும்

மனப்புழுக்கம் நோயாளியாக்கி மருந்தும்

நரகத்தின் வேதனைகளை அனுபவிக்கும்

விரக்தியால் அல்லற்படும் வீடும்

அபுல் கலாம் (த/பெ: ஷைக் அப்துல் காதிர்

(”கவியன்பன்”, கலாம்)